Wisłę nie bez powodu nazywa się "perłą Beskidu Śląskiego". Położona w malowniczo rozgałęzionej dolinie rzeki Wisły, pośród pasm górskich i urokliwych beskidzkich lasów. Powstała w XVI wieku jako osada pasterska, w XIX przekształciła się w wieś rolniczą.
Początek osady stanowiła „wielka łąka" - teren powstały w wyniku wykarczowania lasu nad rzeką u podnóża góry Bukowej (obecnie znajduje się tam dworzec PKS). Pierwsza wzmianka o osadnikach u źródeł Wisły pochodzi z 1615r. Dotyczy przekazania wiślańskiemu góralowi, niejakiemu Stiskuli polecenia wójta z Cisownicy odnośnie sprzedaży gontów urzędnikowi Komory Cieszyńskiej. Bliższe dane nt. Wisły znajdujemy w urbarzu (księdze gruntowej) z 1621r. zawierającym wykaz powinności pańszczyźnianych. Formalne uznanie wsi nastąpiło z polecenia księżnej Elżbiety Lukrecji dnia 16 XII 1643 r. w Jabłonkowie na zebraniu urzędników zarządzających lasami. Wówczas to „Nowa wieś na Wisłach rzeczona"(ustanowiona) została i wpisana do urbarza wraz z imiennym wykazem 30 osadników.
Postępujący rozwój wiślańskiej osady spowodował że w 1702 roku Wisła otrzymała pieczęć będącą wyrazem rozwoju form administracyjnych. Jej charakterystycznym znakiem była litera „L" odczytywana symbolicznie jako kosa- znamię gospodarki sałaszniczej. Znak ten wraz z kępami trawy stanowi dziś herb Wisły.
Wyjątkowy urok i zalety położenia Wisły dostrzegł w 1882 roku badacz kultury ludowej współpracujący z Oskarem Kolbergiem - Bogumił Hoff. Oczarowany Wisłą zajął się propagowaniem jej walorów wśród przyjaciół, w prasie i publikacjach książkowych. W tym czasie powstały pierwsze wille i pensjonaty. Również za sprawą syna Bogumiła - Bogdana Hoffa powoli do Wisły zaczęli docierać wybitni przedstawiciele inteligencji polskiej z kręgów naukowych i artystycznych. Wisłę chętnie odwiedzali literaci. Byli tu między innymi: Władysław Reymont, Maria Konopnicka, Bolesław Prus, Władysław Orkan, Tadeusz Boy - Żeleński, Jan Sztaudynger, Jan Parandowski i Czesław Miłosz oraz znany warszawski uczony Julian Ochorowicz.
Decyzją Rady Ambasadorów z dnia 28 lipca 1920r. dokonano podziału Śląska Cieszyńskiego pomiędzy Polską a Czechosłowacją. Wisła została po stronie polskiej
W okresie międzywojennym nastąpił dalszy rozwój Wisły jako uzdrowiska. W 1930 roku wzniesiono w Wiśle - Czarnym "Zameczek", do którego przyjeżdżał na wypoczynek Prezydent RP Ignacy Mościcki. Okres międzywojenny był czasem wielkiego rozwoju Wisły. Wiele poczynionych inwestycji, jak budowa wiaduktów kolejowych w Wiśle Łabajowie i Wiśle Dziechcince, powstanie budynku Poczty wraz z Urzędem Gminnym, biblioteki czy Domu Zdrojowego służą turystom i mieszkańcom do dnia dzisiejszego.
W 1962 roku Wisła otrzymała prawa miejskie. co było przełomowym momentem w historii miejscowości. Nastąpił wyraźny postęp w rozwoju turystyki. Dzięki wybudowaniu trzech zespołów wypoczynkowych i kilkudziesięciu domów wczasowych stała się największym ośrodkiem wczasowo - turystycznym w Beskidzie Śląskim.
Źródło: Urząd Miasta w Wiśle
