Szklarska Poręba (województwo dolnośląskie, powiat jeleniogórski)

Dodatkowe informacje

HISTORIA - MINERALOGICZNA KRAINA

Walończycy - Walonowie, to lud romański, który przybył w czasie podboju Galii przez Rzymian i pozostał w rejonie zasobnym w bogactwa naturalne, na terenie obecnej Belgii, Płn. Francji, Zagłębia Saary. Byli oni fachowcami od wydobywania i przetwarzania bogactw naturalnych, także od eksploatacji srebra i złota rodzimego oraz kamieni szlachetnych. Pracowali w rejonie Sudetów. Dzięki temu byli bardzo cenieni na wszystkich dworach książęcych, królewskich i cesarskich.

Po pierwszym okresie penetracji Gór Izerskich i Karkonoszy przez Walończyków, którzy przybyli tu z Belgii i Północnej Francji w XII wieku, na początku wieku XV pojawiły się nowe grupy poszukiwaczy skarbów. Byli to tym razem Włosi z odległej Wenecji i Florencji. Nazywano ich tradycyjnie nadal Walończykami. Działali w Górach Izerskich, głównie jednak na całym obszarze źródliskowym rzeki Izery i Izerki. Jak dowiadujemy się z licznych relacji ukazujących się od XV wieku, najczęściej wydobywano ametysty, hiacenty, rubiny, szmaragdy, izeriny (ilmenit) i oczywiście szafiry, a górskie potoki obfitowały w złotonośne piaski. Najcenniejsze z nich używane były do słynnych mozaik florenckich i weneckich. Warto również dodać, że najdłużej skójki perłorodne żyły w Polsce w potokach Karkonoszy i Gór Izerskich. Pierwsza wzmianka o perłach z tych gór pochodzi z XVI wieku, kiedy to 8 lipca 1595 roku cesarz Rudolf II, dał Janowi Ecksteinowi i Leonardowi Stedlerowi prawo „na przypatrywanie swobodne i bez jakichkolwiek przeszkód a zwłaszcza Karkonoszy i Gór Izerskich w poszukiwaniu za perłami".

Pierwsi Walończycy do dziś pozostawili po sobie ślady w miejscowym nazewnictwie,

jak: Walońskie Kamienie, z zagadkowymi znakami, Złote Jamy, Doły, Złote potoki, Płóczki, Włoski Grzbiet Izerski czy Szafirowy Potok. Wędrując po tych terenach pozostawili sobie tylko znane znaki kierunkowe, które ryte były na drzewach, skałach czy kamieniach narzutowych. Wiele z nich zaginęło, jednak niektóre są jeszcze czytelne i zachowały się do dnia dzisiejszego. Walończycy swoje tajemnice spisywali również w księgach, czy też notatkach, nieliczne zachowane zapiski świadczą o ich olbrzymiej wiedzy geologicznej, poszanowaniu praw boskich i praw natury, tylko człowiek pokorny, czystego sumienia i dobrego serca, mógł otrzymać od Ducha Gór, legendarnego Rzepióra, skarb nie tracąc zdrowia lub nawet życia.

Walońskie Księgi mają wielką wartość historyczną i świadczą o odwiecznej tęsknocie człowieka do wzbogacenia się. I dziś nie brakuje amatorów poszukujących różnych minerałów, czego dowodem są liczne zbiory kolekcjonerów, piękne okazy skarbów naszych gór w Muzeum Ziemi i Muzeum Mineralogicznym.

Mając ambicję, aby Szklarska Poręba stała się Mineralogiczną Stolicą Polski, oferta mineralogiczna z każdym rokiem staje się coraz bogatsza. Powszechnie występujących w Karkonoszach i Górach Izerskich minerałów sklasyfikowano ponad 50, a wiele z nich ma własności kamieni szlachetnych min. ametysty, kryształy górskie, kwarce dymne, agaty, turmaliny, oliwiny, hiacynt (czerwono brunatna odmiana cyrkonu), izeryn (odmiana ilmenitu ), moriony, awenturyn, beryl, turmalin, akwamaryn, topaz, kamień księżycowy.

 

W 1999 roku powstało w Szklarskiej Porębie Sudeckie Bractwo Walońskie, skupiające ludzi pragnących kontynuować walońskie tradycje, promując miasto jako Mineralogiczną Stolicą Polski. Bractwo przekazuje turystom pasję do kamieni, miłość do gór i natury poprzez cykl imprez rekreacyjnych, edukację dzieci i młodzieży i wszechobecność kamieni w ofercie turystycznej miasta.

 

Źródło: Referat Promocji Miasta Szklarska Poręba

 
FB dlaMaturzysty.pl reklama